χειρολεπίς

-ίδος, η, Ν

(παλαιοντ.) (λόγ. τ.) απολιθωμένο γένος πρωτόγονων ιχθύων, που ανακαλύφθηκε σε πετρώματα τού δεβονίου στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. νεολατ. cheirolepis (< χειρ, χειρός + λεπίς].